Τα δάση σήμερα είναι «μουσεία»…που καίγονται, ενώ κάποτε ήταν το σπίτι μας.
Τετάρτη 23/8/2023Τα δάση σήμερα είναι «μουσεία»…που καίγονται, ενώ κάποτε ήταν το σπίτι μας.
Όσο βλέπουμε τα δάση μας αποκλειστικά σαν προορισμό διακοπών και «πνεύμονα» των πόλεων οι δύσκολες μέρες που ζούμε τώρα θα επαναλαμβάνονται. Και οι εμπρησμοί από πρόθεση ή εξ αμελείας θα έχουν μη αναστρέψιμες συνέπειες.
Ο πληθυσμός μας αυξάνεται ανεξέλεγκτα και οι ανάγκες μας δεν μπορούν πια να καλυφθούν από παραδοσιακές πρακτικές διαχείρισης των αστικών και αγροτοδασικών περιοχών ούτε μοντέλα business as usual. Είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική η ανάγκη εφαρμογής ενός προτύπου διαχείρισης των δασών με έμφαση στην παρακολούθηση αυτών των οικοσυστημάτων που να εφαρμόζει την δασοπονία πολλαπλών σκοπών. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι πια μέρος της καθημερινότητάς μας ακόμα κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε.
Τα δάση της χώρας μας δεν πρέπει να αποτελούν στο σύνολό τους άβατες περιοχές, γιατί τα υψηλά επίπεδα καύσιμης ύλης που προκύπτουν από την εγκατάλειψη και τη μη διαχείριση οδηγούν σε τεράστιες πυρκαγιές.
Αντίθετα θα θριαμβεύσουμε εάν συνδυάσουμε την προστασία του δάσους με την οικονομική και κοινωνική ευημερία τόσο των ντόπιων αλλά και των ανθρώπων των πόλεων.
Η ενίσχυση της αγροδασοπονίας (γεωργικές εκτάσεις που παρεμβάλλονται ανάμεσα σε δάση),
η εκπαίδευση και πρακτική άσκηση στην ύπαιθρο,
η δημιουργία εκτεταμένων πεζοπορικών και ποδηλατικών δικτύων και χώρων αναψυχής,
η μετακινούμενη κτηνοτροφία,
η λελογισμένη εγκατάσταση πάρκων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας
και η παραγωγή μη ξυλωδών δασικών προϊόντων (ρητίνη, φελλός, καρποί, φρούτα του δάσους, μανιτάρια κλπ. ) είναι κάποιες ήπιες πρακτικές προστασίας και στήριξης των κατοίκων. Έτσι θα ξεφύγουμε από τον αστικό τρόπο ζωής ενώ παράλληλα το δάσος θα προστατεύεται μέσω της διαχείρισής του.
Ό,τι αφήνεις σε αφήνει κι αυτό.