ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ – ΆΣΚΗΣΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ένας ιδανικός τρόπος εκγύμνασης Γούργουλης Βασίλης

Είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ότι η άσκηση επιβραδύνει τη φυσιολογική φθορά του οργανισμού με το πέρασμα των ετών και συμβάλλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Ιδιαίτερα όμως οι κινητικές δραστηριότητες στο νερό, αποτελούν έναν ιδανικό τρόπο άσκησης, καθώς όχι μόνο γυμνάζουν όλο το σώμα, αλλά προλαμβάνουν ή ακόμη και θεραπεύουν διάφορες παθήσεις.

Εκτός από την κολύμβηση, που θα πρέπει να εκτελείτε με σωστή τεχνική για την αποφυγή τραυματισμών, ιδιαίτερα στους ώμους (αποφεύγοντας π.χ. την είσοδο του χεριού στο νερό με τον αντίχειρα και την έσω στροφή του ώμου) και στον αυχένα (αποφεύγοντας π.χ.  την υπερέκταση του λαιμού και την άρση του κεφαλιού κατά την αναπνοή), μπορούν να εκτελεστούν απλές κινήσεις μέσα στο νερό, όπως περπάτημα ή τρέξιμο (επιτόπια ή με μετακίνηση), περιστροφές γύρω από τους άξονες του σώματος, πλάγιες μετακινήσεις, μικρές αναπηδήσεις, ασκήσεις ισορροπίας στο ένα πόδι, κάμψεις – εκτάσεις των χεριών, «ποδήλατο» μέσα στο νερό, κλπ.

Τα πλεονεκτήματα της οποιασδήποτε κινητικής δραστηριότητας στο νερό οφείλονται στις ιδιότητές του, όπως π.χ. την άνωση, την υδροστατική πίεση ή ακόμη και την αντίσταση του νερού. Για παράδειγμα, η άνωση βοηθά το σώμα να επιπλέει και συμβάλει στη μείωση της επιβάρυνσης των αρθρώσεων, ενώ η υδροστατική πίεση βοηθά τη φλεβική λειτουργία και την επαναφορά του αίματος στην καρδιά. Η αντίσταση του νερού, παρόλο που μπορεί σε μια «πρώτη ανάγνωση» να θεωρηθεί ως αρνητικό στοιχείο, στην πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα «χρήσιμη», καθώς αυξάνεται όσο αυξάνεται η ταχύτητα κίνησης των μελών του σώματος και βοηθά στη μυϊκή ενδυνάμωση, καθιστώντας το νερό ως ένα «υπερσύγχρονο» γυμναστήριο. Η αντίσταση του νερού, κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε κινητικής δραστηριότητας σε υδάτινο περιβάλλον, συμβάλλει επίσης στην αποφυγή πτώσεων, που αποτελούν επιβαρυντικό παράγοντα κινδύνου, ιδιαίτερα για άτομα με κινητικά προβλήματα ή άτομα τρίτης ηλικίας.

Όπως με κάθε μορφή άσκησης, έτσι και κατά την άσκηση στο νερό εκκρίνονται οι ενδορφίνες, οι «ορμόνες της χαράς», που συμβάλλουν, μεταξύ άλλων, στη μείωση του άγχους, στη συναισθηματική ηρεμία, στην ανακούφιση του πόνου, στον έλεγχο της όρεξης, στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος, στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Επιπλέον, η ποικιλία των ερεθισμάτων που δέχεται ο οργανισμός ενισχύει την νευρική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Η σημαντικότερη όμως συμβολή της άσκησης στο νερό είναι η κοινωνικοποίηση, ιδιαίτερα των ατόμων με κινητικά προβλήματα και των ατόμων τρίτης ηλικίας, καθώς αποτελεί κίνητρο, και μια πολύ καλή αφορμή, για να βγουν από το σπίτι, να συναναστραφούν με άλλα άτομα και να διασκεδάσουν.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, για την αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων, πριντην έναρξη της αθλητικής δραστηριοποίησης θα πρέπει να προηγείται προληπτικός ιατρικός έλεγχος και πριν την είσοδο στο νερό θα πρέπει να έχουν περάσει 3-4 ώρες από το τελευταίο γεύμα.

Γούργουλης Βασίλειος, Ph.D.

Καθηγητής

Τ.Ε.Φ.Α.Α. – Σ.Ε.Φ.Α.Α. – Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης

http://www.phyed.duth.gr/undergraduate/index.php/el/dpers/dep/mdep13